ค้นหาบล็อกนี้

วันพฤหัสบดีที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2553

เปอะฝั่ง





เมื่อหน้าแล้งที่ผ่านมา ที่หนองน้ำเล็กๆอันแห้งขอดแห่งหนึ่ง ชาวบ้านพากันมาจับปลากัน ปลาเยอะมากครับ ทุกคนหว่านแหกันแต่เช้าจนบ่ายคล้อย และทุกคนก็เหนื่อยมากบางคนถึงขนาดไม่ยอมกินข้าวเลยทีเดียว พากันหนั่งนิ่งจอบบ้อนปลาอยู่ข้างๆหนอง ผมไม่พลาดที่จะมาหวานแหด้วยคน ถึงจะมาช้าหน่อยก็ต้องลองดู หว่านครั้งแรกผมหว่านแบบเปอะฝั่ง คือแหจะอยู่ในน้ำครึ่งและบนฝั่งครึ่งอะครับ ทุกคนพากันหัวเราะคิดว่าผมคงจะไม่ได้ปลาสักตัวแน่ๆผมก็อดขำไม่ได้ แต่ทันใดก็มีเสียงดินของปลาอยู่ในแห ทุกคนเริ่มนิ่ง ผมจึงงมดู ปลาตัวแรกของผมเป็นปลาช้อนตัวขนาดแขนครับ คนเริ่มสนใจตัวผมมากขึ้นและบอกว่า"คือหมานแท้"มีอีกคนเขาพยายามหว่านเปอะฝั่งแบบผม แต่ฝั่งที่เขาหว่านนั้นมีต้นไม้เยอะไปหน่อย แหมันเลยไปติดอยู่บนปลายพุ่มไม้อะครับ ผู้เฒ่าคนหนึ่งกล่าวว่า สงสัยมันหว่านงูสิงห์มั้ง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น